Spotkanie autorskie z Piotrem Senderem

Pierwszego kwietnia gościliśmy w Planecie Piotra Sendera. Pisarz na spotkaniu autorskim opowiadał o swojej najnowszej książce – Rozmowa z Botem. Poniżej krótka fotorelacja 🙂

[Not a valid template]

O Autorze:
Piotr Sender (ur. 1990) – wywodzi się spod Olsztyna, obecnie mieszka w Gdańsku, gdzie ukończył studia na Politechnice Gdańskiej. Pracuje w firmie telekomunikacyjnej, próbując jednocześnie łączyć pisarską pasję z rozwojem zawodowym. Pierwsze literackie kroki zaczął stawiać w 2009 roku, rok później pojawiły się jego debiutanckie opowiadania w periodykach internetowych Qfat i Esensja. Jego ulubionymi gatunkami literackimi są fantastyka i literatura obyczajowa, szczególnie nowa proza polska. Takie również tworzy; zadebiutował melancholijno-ironicznym obyczajem Bóg nosi dres (2011), druga jego książka w podobnym gatunku to Punkhead (2013), trzecia natomiast Po drugiej stronie cienia (2014) to powieść z gatunku urban fantasy. Jego miejscem na ziemi jest Warmia i pewna mała wioska między Augustowem a Suwałkami, gdzie najczęściej znajduje wenę do pisania

O książce:
Julian w dniu swoich czterdziestych urodzin chciałby dostać dwa prezenty: śmierć i rozmowę. Śmierć musi zafundować sobie sam w formie samobójstwa, do rozmowy niestety potrzeba drugiej osoby, choć jeśli jest się samotnym mężczyzną, którego porzuciła rodzina, w dodatku z awersją do ludzi, to od biedy wystarczy komputer i ktoś (coś?) po drugiej stronie monitora. Julek snuje smutną i pełną goryczy opowieść o pustce, w której główne role grają on, jego żona, matka, ojciec, ukochana i przyjaciółka, a żadne z nich nie zasługuje na Oskara. Polska B, plan B – bo nigdy ten zakładany w pierwszej kolejności Julkowi się nie powiódł – i tajemniczy interlokutor Bot, program komputerowy… Chociaż w tej opowieści może się okazać, że to człowiek jest zaprogramowany, a program bardziej ludzki niż to możliwe.

„Myślę, że to najbardziej dojrzała powieść Piotra Sendera. Historia samotności i kolejnych utrat bliskich osób. Kameralna sceneria każe nam zapytać o to, kim się stajemy, kiedy widzi nas tylko ekran komputera? Niespokojna, przesycona fatalizmem, ale i pewną nadzieją książka.”
– Jarosław Czechowicz (Krytycznym okiem)